از آشوب درونی تا خشونتی ناخواسته | نگاهی به قسمت‌های سوم تا پنجم سریال «وحشی»

رویداد۲۴| گروه سینما و تلویزیون، در ادامه مسیر پرتنش سریال «وحشی»، قسمت‌های سوم تا پنجم وارد لایه‌های عمیق‌تری از روان و گذشته شخصیت داوود اشرف می‌شوند؛ مردی که برای قتلی غیر عمد راهی زندان شده، اما زندان برای او نه صرفا یک مجازات، بلکه کوره‌ای برای سوختن و متحول شدن است. کارگردان سریال، هومن سیدی، در این بخش‌ها بیش از پیش به سراغ ترکیب خشونت، روان‌پریشی، و فضا‌های سوررئال می‌رود تا تصویری از یک انسانِ تحت فشار، تنها و به مرز انفجار رسیده ارائه دهد.

زندان در این سریال صرفا یک لوکیشن نیست؛ بلکه یک موجود زنده است. سیدی در قسمت‌های سوم تا پنجم با بهره‌گیری از نور‌های سرد، قاب‌های بسته، حرکت‌های دوربین ناآرام و طراحی صحنه‌ای شلوغ و خفقان‌آور، جهانی خلق کرده است که مخاطب را با خودش پایین می‌کشد؛ درست مثل داوود اشرف که هرچه بیشتر تلاش می‌کند آرام بماند، بیشتر در باتلاق خشونت، سوءظن و توهم فرو می‌رود.

در ادامه داوود تلاش می‌کند تا خودش را از حاشیه دور نگه دارد، اما ارتباطش با زندانیانی مثل کمال و سایر عناصر خطرناک، باعث می‌شود اخلاقیاتش به تدریج فرو بپاشد. رابطه بین داوود و نوید پیچیده‌تر می‌شود؛ شخصیتی‌هایی که شاید در ابتدا دشمن هم به‌نظر برسند، اما هر دو در حال تماشای فروپاشی دیگری‌اند.

هومن سیدی در این قسمت‌ها بیش از قبل به فرم بصری متوسل می‌شود که گرچه همه اینها تلاشی است برای نشان دادن دنیای درونی آشفته داوود! اما این رویکرد، البته که هنرمندانه و جسورانه است، اما ممکن است مخاطب را از خط اصلی روایت جدا کند. برخی لحظات، آن‌چنان بر فرم تاکید دارند که روایت به پس‌زمینه می‌رود؛ مسئله‌ای که ممکن است برای برخی بینندگان آزاردهنده باشد.

بیشتر بخوانید: نقد سریال «وحشی» ساخته هومن سیدی | سریالی از دل معدن و روایتی از عمق جامعه

بازی‌های درخشان؛ تکیه‌گاه سریال

یکی از نقاط قوت اصلی سریال، بازی‌های بی‌نقص بازیگران آن است. جواد عزتی در نقش داوود اشرف، لایه‌لایه پیش می‌رود، از فردی خاموش و درمانده، به مردی خطرناک و بی‌رحم. بازی او سرشار از جزئیات است؛ از نگاه‌های بی‌قرار تا سکوت‌های پر معنا. در کنار او، بازیگر نقش نوید با حضور درخشان خود به یکی از ارکان تنش‌زای داستان تبدیل شده است.

از تفاوت با واقعیت تا درام‌سازی از حقیقت

هرچند سریال «وحشی» ادعای مستند بودن ندارد، اما الهام خود از پرونده واقعی علی اشرف پروانه را پنهان نمی‌کند. علی اشرف، سارق مسلحی بود که بار‌ها از زندان گریخت و به دلیل جسارت و هوشش، به «مایکل اسکافیلد ایرانی» معروف شد. اما در سریال، داوود اشرف نه سارق حرفه‌ای، بلکه انسانی بی‌پناه و ناخواسته درگیر قتل است.

سازندگان سریال با استفاده از عناصر دراماتیک زندگی علی اشرف، به ویژه مساله هوش و برنامه‌ریزی برای فرار، یک روایت روان‌شناختی و پر از کشمکش ساخته‌اند که بیشتر از واقعیت، بر تاثیرگذاری احساسی تمرکز دارد. این بازآفرینی، هرچند فاصله‌ای با حقیقت دارد، اما موفق می‌شود تصویری تاثیرگذار از انسانِ درگیر با سیستم، خشونت و روان خسته خویش ارائه دهد.

سیدی با تکیه بر فضاپردازی خلاقانه و همراهی بازیگرانی قوی، داستانی را روایت می‌کند که هر چند از مسیر واقعیت فاصله گرفته، اما به لایه‌های عمیق‌تری از روان انسان و جامعه نزدیک شده است. اگرچه فرم بصری بعضا باعث ایجاد فاصله میان مخاطب و روایت می‌شود، اما تاثیر کلی اثر، هم از نظر حسی و هم ساختاری، قدرتمند و تامل‌برانگیز است.

سریال «وحشی» همچنان یکی از جسورترین تولیدات شبکه نمایش خانگی ایران است؛ روایتی از سقوط، خشونت و اضطرابی که بیش از آنکه مختص زندان باشد، تصویرگر جامعه‌ای بیمار و ناآرام است.